16 januari

De wekker loopt af. Het is 06.00 uur. Vandaag gaan we vliegen naar Ranchi.
Om 08.30 worden we opgehaald door de taxi's.
Maaaar ze zijn er niet en om half tien nog niet. Wat een drama. Om 11.00 uur vertrekt het vliegtuig.
Eindelijk, daar komt de eerste taxi en die is veel te klein. Daar kunnen alleen Bregje en Maria in met de koffers. Tien minuten later nog 1 en daar gaan Tiny en ik in met de koffers.
Ze hebben gereden als bezetenen. De rit duurt normaal een half uur maar het is zoals gewoonlijk giga druk.
Ze kunnen heel goed rijden en bekeuringen worden hier toch nooit uitgedeeld dus van links naar rechts en maar toeteren. Ze rijden hier links dus dat is sowieso vreemd voor ons. Wij hadden tegen elkaar gezegd dat wij alvast maar in gingen checken want als Sudhir en Alda het niet zouden halen dan hoefden er maar twee tickets gekocht te worden..
En wij maar wachten en maar wachten en de tijd tikte maar door.
Sudhir's koffer was ook al ingecheckt want die zat bij ons in de taxi.
(Achteraf hoorden wij dat zij ook een dollemansrit hadden gehad. Sophia hield een e- riksja aan, daar zijn ze mee naar de grote weg gereden en vandaar uit heeft Sophia een taxi aangehouden, ze was zo bezorgd.
Ze hebben ons ook allemaal gebeld maar wij hadden de telefoons niet aan.)
Wij zijn toen maar in de rij gaan staan voor de pas- en handbagagecontrole en ineens zag Maria ze in de verte aankomen.
Boarding zou over 5 minuten gesloten zijn.
Rennen, rennen, rennen dus. Eenmaal aangekomen zien we Sudhir en Alda al in de rij voor Boarding staan.
Hoe kon dat nu?
Nou, zij hadden een securityman en die loodste hen overal doorheen, dus niks in de rij staan.
We hadden een uur en een kwartier vertraging dus al dat gehaast en gestress was voor niks.
Anderhalf uur vliegen naar Ranchi en dan toch nog een lunch, prima geregeld.
Bij aankomst stonden alle paters met een tuil bloemen in de hand.
Gladiolen, rozen en anjers.
Zo leuk om te zien!
Vandaar uit gingen we naar het Cricket House.
Deze sport wordt veel beoefend in India.
Weer een lunch, echt uitgebreid en lekker.
Ik raak alweer een beetje gewend aan het hete eten.
Daarna met de jeeps drie uur rijden naar de familie van Sudhir in Jashpur.
Weer werden we met bloemen ingehaald.
De mensen hier zijn allemaal zo vriendelijk. Heel eenvoudig maar erg warm naar de medemens.
Even thee gedronken met een rijstkoekje en toen weer gauw op weg naar het Bishop's House in Kunkuri.
Om 20.00 uur kwamen we daar aan en natuurlijk werden we weer enthousiast onthaald door de paters met een krans bloemen.
Gedineerd en gauw naar bed.