Dinsdag 19 januari

Dinsdag 19 januari.

Voor afgelopen nacht een slaappil gekregen van Alda en ik heb voor het eerst geslapen als een roos.
Wel kort, want Maria en ik gingen naar de mis, maar echt heerlijk.
Daarna zijn we naar de keuken gelopen ( gearmd, hoewel het al een stuk beter gaat met mijn enkel) en hebben de meisjes aan het werk gezien.
Maria heeft nog geholpen met de Chiapati ( dat is een soort pannenkoek gemaakt van meel en water) wat ze erg leuk werk vond.
Vandaag brengen we een bezoek aan een school in Janchuan.
Dit is een arme school.
De kindertjes zitten hier op de grond.
Er wordt hier lesgegeven aan kinderen van 5 tot 12 jaar.
Deze school ligt helemaal buiten de stad.
Natuurlijk zingen de kinderen een "Hearty Welcome" en krijgen we bloemen.
Wat zijn ze toch gehoorzaam allemaal.
De Stichting Pater Vos had gezien, tijdens een bezoek, dat de school al jaren
onafgebouwd stond en dus niet gebruikt kon worden.
Dankzij een donatie werd er een dak geplaatst en nu konden wij de school bewonderen.
Hier staat nu ook een jongens- en een aparte meisjestoilet.
Op veel scholen plassen en poepen de kinderen achter de school ergens in de bossen.
Er zijn meisjes die niet meer naar school willen omdat ze hun behoefte ergens in het bos moeten doen en dan lastig gevallen worden door de grote jongens.
Aangerand, verkracht???
Daar kan ik dan ook helemaal inkomen.
Er zullen dus ook nog veel toiletgebouwtjes gebouwd moeten worden.
Maar ja, het geld ontbreekt vaak he!
Heb je als arm jongetje of meisje de kans om bij de paters en nonnen op school te komen dan worden je kansen op een beter leven later veel groter.
Er heerst discipline en er wordt veel van deze kinderen verwacht.
Ze krijgen er ook veel voor terug.
In 2011 heb ik met Paula en de meiden al diverse scholen bezocht en nu weer en ik zie hoe goed het met ze gaat.
De paters en nonnen werken ook keihard, van vroeg tot laat.
Ze moeten lesgeven, zorgen dat er eten op tafel komt, de moestuin onderhouden enz.enz.
Vandaar dat ook de kinderen een taak hebben om bepaalde dingen na school te doen.

Van daaruit gaan we naar Ginabahar.
We krijgen daar een lunch en de kinderen staan al te wachten.
Pater Vos heeft hier een jongensschool laten bouwen.
Er wordt heel zorgvuldig met het geld omgegaan van de Pater Vos Stichting.
Heel veel scholen worden financieel gesteund zodat deze kinderen later wel een redelijke baan kunnen vinden en hun ouders kunnen ondersteunen.
We zijn lopend van Ginabahar naar Kunkuri gegaan over een heel hobbelig rotsstenen weggetje.
Het was maar drie kilometer en met mijn enkel gaat het goed, dus geen probleem.
Hij zit nog wel ingetapet omdat het nog niet over is.
We moeten veel zwaaien en handen schudden.
Er komen zelfs koeien achter ons aan en die kunnen ook hard lopen hoor!
We halen nog even wat boodschappen want Maria maakt vla voor de pater en voor ons.
'S Avonds Paula even via FaceTime gesproken en ook Jackson even gezien.
Voor Paula was het leuk even met een paar paters wat woordjes te wisselen.