Woensdag 20 januari
Blijf op de hoogte en volg Laura
20 Januari 2016 | India, Raigarh
Woensdag 20 januari.
Vandaag gaan we naar Raigarh.
De plaats waar ik in 2011 twee maanden heb vertoefd, wat Pater Sudhir's gemeente is en waar o.a. De St. Michael's school staat.
English en Hindi school.
Eerst nog even snel naar Dondapari.
Alda heeft een beeld van de "Heilige Maria" gekocht en dat wil ze graag gaan schenken.
Deze mensen doen zo goed hun best om het beter te krijgen en Alda geeft ze even een steuntje in de rug.
En natuurlijk onderweg weer overal koeien en geiten.
Daarna gaan we naar Kotba.
Pater Benedict zat in 2011 nog in Raigarh in het S.D.C.
Hij heeft mij toentertijd enorm geholpen met de zeilen uitdelen die we geschonken hadden aan de arme mensen van de watersnood.
We rijden door de bergen en we genieten enorm van de mooie omgeving.
Er is hier geen snelheidslimiet en overal zitten gaten in de weg dus de auto gaat van links naar rechts om alle gaten te ontwijken.
Het is een soort jungle, zo noemen zij dat tenminste, met wat wilde dieren.
Olifanten, zwarte beren en tijgers hebben zij ooit gezien.
Hier en daar passeren we kleine dorpjes en staan er wat kleine huisjes langs de weg.
Er staan ook her en der flinke hooibalen opgestapeld, gemaakt van het restant van de rijst.
Dat is het eten voor de dieren.
Rondom zo'n berg staan lange takken en dat is om ze te beschermen zodat niet alles opgevreten wordt.
De mensen zijn allemaal hard aan het werk op het land.
Van 's morgens vroeg tot 's avonds laat.
De pannen waar de vrouwen op koken zijn vaak gitzwart aan de buitenkant.
Ze stoken op hout en de vlammen slaan daar omheen.
Toen we aankwamen zagen we Benedict in de verte al aan komen lopen.
Hij glunderde en wij glunderden.
Het was een warm wederzien.
Ook deze gemeenschap heeft het niet breed maar ze doen wat ze kunnen om ons een warm onthaal te geven.
Handen schudden, veel lachen, dansen en zingen.
Het zijn mooie rituelen die ervoor zorgen dat we ons blij van binnen voelen.
Pater Benedict kan heel goed koken, we hebben o.a. heerlijke tomatensoep gegeten want de tomaten groeien hier goed en de tijd vliegt, we moeten weer verder.
Weer knuffels en snoep uitgedeeld en dan afscheid nemen.
Dat duurt overal erg lang.
Ze vinden het zo gezellig dat wij er zijn!
Dan gauw op weg naar Gharghoda naar pater Amarit.
Daar staat een arme ( wat een naar woord he) school en daar hebben wij in 2011 bedden aan geschonken.
De bedden zijn allemaal in gebruik maar ze hebben er nog een paar nodig.
Sommige hebben een dun matrasje, anderen slapen op de houten plaat.
De houten plaat vervangt het spiraal wat wij kennen.
Hier kan nog veel hulp geboden worden.
Aparte toiletten voor de jongens en meisjes b.v.b.
De leraren wonen iets verderop en zij hebben een huis wat op instorten staat.
Daar moet zeker iets aan gebeuren.
Als het regenseizoen begint zou dit gebouw zomaar in kunnen storten.
De houten palen zijn kuis verrot.
Toch zijn deze mensen en kinderen vriendelijk, hartelijk en lijken ze tevreden.
Eindelijk we gaan op weg naar Raigarh.
We zijn weer erg laat en ontzettend moe. We maken lange dagen, ontmoeten veel mensen en kinderen en hoeveel handen we geschud hebben weten we al helemaal niet meer.
Eenmaal aangekomen ervoer ik een soort rust. Hehe
Maria, Bregje en ik delen de kamer die ik in 2011 ook had met een collega van de Voedselbank.
Naast ons slapen Alda en Coby en dat was Paula's kamer.
Vlug de koffers een beetje uitgepakt en dan weer op weg naar het Bishop House waar Sudhir woont.
De paters ontvingen ons weer heel hartelijk, ze hebben gezongen, we kregen bloemen en de maaltijd was lekker.
Ik wil naar bed, ben bekaf dus gauw terug, " douchen" ( dat is dus een kannetje water over je lichaam gooien) en dan naar bed.
Ik heb eigenlijk geen tijd voor dit verslag maar ja: ik wil het zo graag doen.
Elke avond moet ik goed nadenken over wat we allemaal meegemaakt hebben.
Ik vergeet het gewoon maar als ik het de anderen vraag hebben zij hetzelfde probleem gelukkig.
Had ik al verteld dat ze de melk van de koeien wel mogen gebruiken?
Vaak zie je ze ook met 3 of 4 personen op de brommer zitten.
Dat mag allemaal hier.
Zo zagen we ook een hond die achter een varkentje aan rende tussen de huizen door.
Ook dat is India.
Vandaag gaan we naar Raigarh.
De plaats waar ik in 2011 twee maanden heb vertoefd, wat Pater Sudhir's gemeente is en waar o.a. De St. Michael's school staat.
English en Hindi school.
Eerst nog even snel naar Dondapari.
Alda heeft een beeld van de "Heilige Maria" gekocht en dat wil ze graag gaan schenken.
Deze mensen doen zo goed hun best om het beter te krijgen en Alda geeft ze even een steuntje in de rug.
En natuurlijk onderweg weer overal koeien en geiten.
Daarna gaan we naar Kotba.
Pater Benedict zat in 2011 nog in Raigarh in het S.D.C.
Hij heeft mij toentertijd enorm geholpen met de zeilen uitdelen die we geschonken hadden aan de arme mensen van de watersnood.
We rijden door de bergen en we genieten enorm van de mooie omgeving.
Er is hier geen snelheidslimiet en overal zitten gaten in de weg dus de auto gaat van links naar rechts om alle gaten te ontwijken.
Het is een soort jungle, zo noemen zij dat tenminste, met wat wilde dieren.
Olifanten, zwarte beren en tijgers hebben zij ooit gezien.
Hier en daar passeren we kleine dorpjes en staan er wat kleine huisjes langs de weg.
Er staan ook her en der flinke hooibalen opgestapeld, gemaakt van het restant van de rijst.
Dat is het eten voor de dieren.
Rondom zo'n berg staan lange takken en dat is om ze te beschermen zodat niet alles opgevreten wordt.
De mensen zijn allemaal hard aan het werk op het land.
Van 's morgens vroeg tot 's avonds laat.
De pannen waar de vrouwen op koken zijn vaak gitzwart aan de buitenkant.
Ze stoken op hout en de vlammen slaan daar omheen.
Toen we aankwamen zagen we Benedict in de verte al aan komen lopen.
Hij glunderde en wij glunderden.
Het was een warm wederzien.
Ook deze gemeenschap heeft het niet breed maar ze doen wat ze kunnen om ons een warm onthaal te geven.
Handen schudden, veel lachen, dansen en zingen.
Het zijn mooie rituelen die ervoor zorgen dat we ons blij van binnen voelen.
Pater Benedict kan heel goed koken, we hebben o.a. heerlijke tomatensoep gegeten want de tomaten groeien hier goed en de tijd vliegt, we moeten weer verder.
Weer knuffels en snoep uitgedeeld en dan afscheid nemen.
Dat duurt overal erg lang.
Ze vinden het zo gezellig dat wij er zijn!
Dan gauw op weg naar Gharghoda naar pater Amarit.
Daar staat een arme ( wat een naar woord he) school en daar hebben wij in 2011 bedden aan geschonken.
De bedden zijn allemaal in gebruik maar ze hebben er nog een paar nodig.
Sommige hebben een dun matrasje, anderen slapen op de houten plaat.
De houten plaat vervangt het spiraal wat wij kennen.
Hier kan nog veel hulp geboden worden.
Aparte toiletten voor de jongens en meisjes b.v.b.
De leraren wonen iets verderop en zij hebben een huis wat op instorten staat.
Daar moet zeker iets aan gebeuren.
Als het regenseizoen begint zou dit gebouw zomaar in kunnen storten.
De houten palen zijn kuis verrot.
Toch zijn deze mensen en kinderen vriendelijk, hartelijk en lijken ze tevreden.
Eindelijk we gaan op weg naar Raigarh.
We zijn weer erg laat en ontzettend moe. We maken lange dagen, ontmoeten veel mensen en kinderen en hoeveel handen we geschud hebben weten we al helemaal niet meer.
Eenmaal aangekomen ervoer ik een soort rust. Hehe
Maria, Bregje en ik delen de kamer die ik in 2011 ook had met een collega van de Voedselbank.
Naast ons slapen Alda en Coby en dat was Paula's kamer.
Vlug de koffers een beetje uitgepakt en dan weer op weg naar het Bishop House waar Sudhir woont.
De paters ontvingen ons weer heel hartelijk, ze hebben gezongen, we kregen bloemen en de maaltijd was lekker.
Ik wil naar bed, ben bekaf dus gauw terug, " douchen" ( dat is dus een kannetje water over je lichaam gooien) en dan naar bed.
Ik heb eigenlijk geen tijd voor dit verslag maar ja: ik wil het zo graag doen.
Elke avond moet ik goed nadenken over wat we allemaal meegemaakt hebben.
Ik vergeet het gewoon maar als ik het de anderen vraag hebben zij hetzelfde probleem gelukkig.
Had ik al verteld dat ze de melk van de koeien wel mogen gebruiken?
Vaak zie je ze ook met 3 of 4 personen op de brommer zitten.
Dat mag allemaal hier.
Zo zagen we ook een hond die achter een varkentje aan rende tussen de huizen door.
Ook dat is India.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
