Vrijdag 22 januari

Vrijdag 22 januari.

Gisterenavond en vannacht nog een geintje meegemaakt.
In ging naar onze kamer, deed de deur open en het licht aan en zag een grote muis/ rat wegrennen.
Een uur later hoorde ik een verschrikkelijk gegil en toen was Bregje naar onze kamer gegaan en had de muis ook betrapt.
De heren kwamen met stokken om hem weg te jagen maar ze zagen hem niet meer.
Ik lag lekker te slapen en hoorde ineens een gegil!
Ik schrok me lam.
Een zaklantaarn was aan en ik dacht dat het Bregje was op zoek naar de muis.
Maria en ik hadden ook al eerder iets horen vallen en Maria vroeg wat dat was.
Het was de stok die de mannen gebruikt hadden om de muis op te jagen.
Ik zei nog: "Dat zal die muis wel gedaan hebben".
Koren op de molen voor Maria want die was zo aan het gillen geweest.
Vanmorgen zei Maria dat we even de badkamer moesten schoonmaken omdat daar nogal wat muizenkeuteltjes lagen.
Ze zat op het toilet en begon te gillen, te gillen!
Van schrik begon ik ook te gillen terwijl ik helemaal niet bang van muizen ben.
Maria haar benen omhoog op het toilet, heeel komisch om te zien.
Zat de muis/ rat in de badkamer.
We hebben hem opgejaagd en hij klom inderdaad omhoog langs de palen van de klamboe aan ons bed.
Hij was dus ook inderdaad in Maria's bed geweest.
Of hij nu weg is weet ik niet, ik denk het niet.
Ohoh weer herrie in de gang en ja hoor de muis is doodgeslagen.
Hij zat in Maria's bed dus ze had echt gelijk gehad.

Vandaag gaan we naar Kharsia.
Onderweg komen we een kolonie apen tegen.
Leuk om te zien maar ik weet dat ze niet aardig zijn.
Het is weer een mooie tocht.
In heel India zien we vrachtwagens met een gigantisch overladen laadbak.
Levensgevaarlijk vind ik.
Het zijn grote bulten aan de zijkant van de vrachtwagen.
En ook in Kharsia zien we weer veel koeien.
Ze vrijen wat af die beesten.
Lastig autorijden voor de chauffeur want ze blijven allemaal gewoon staan.
Het weer is heerlijk, we genieten van de zon.
Kharsia.
De St. John's school in Kharsia is heeel groot en mooi.
Vroeger heeft De Stichting deze school ook ondersteund maar nu is dat niet meer nodig.
Ze hebben 1650 kinderen van 3 tot en met 15/16/17 jaar.
Er zitten hier nu ook kinderen waarvan de ouders het heel goed hebben en zij betalen veel aan de school.
Dat is heel fijn, toch!
Zo hoort het ook te gaan.
Alle lessen worden ook hier in het Engels gegeven en de kinderen verstaan het goed, .
Zelfs met de kleintjes kunnen we aardig converseren.
Op elk schoolbord staat per dag hoeveel kinderen aanwezig zijn en hoeveel absent.
Er zitten ook hier soms 55 kinderen in een klas.
Ze delen bankjes en tafeltjes, ze hebben het goed voor elkaar.
Hier zitten Hindi en christen kinderen bij elkaar.
Er is een mooie kapel en ze zijn van plan om voor de kapel iets te maken zodat de Hindi kinderen hun schoenen uit kunnen doen en om hun voeten te kunnen wassen.
Er staan ook overal leuke prullenbakken.
Een aap met een grote open mond, een paddenstoel met een groot gat.
Hier zie je nergens papier of plastic liggen.
Wat een verschil met buiten de school.
Het is Sudhir's school, hier is hij begonnen.
Hij geeft vroeger twee broertjes gevonden in de jungle.
Zij zijn nu volwassen, werken op school en zijn gelukkig.
Mooi werk is dit toch.
Ook Kharsia is mooi.
Grote bergen begroeid met bomen en struiken.
Langs de weg is alles grijs van de stof.
Mijn voeten en slippers zien er dus ook niet uit elke dag.
Ze bouwen hier ook garages maar ja, het zijn geen garages, het zijn huisjes.
We komen langs een grote metaalfabriek in Raigarh en moeten door een grote hoge poort met bewaking.
De mensen moeten daar 12 uur achter elkaar werken.
Ze hebben hun eigen school, hun eigen huizen en hun eigen ziekenhuis.
Niet voor niks natuurlijk.
Alle ongelukken en andere ongerechtigheden die daar gebeuren moeten wel onder de doofpot gestopt worden.
Weer buiten de poort zien we overal kleine ienie mini kraampjes met groente, fruit en eieren.
Veel mensen verdienen hun brood met deze verkoop.
Eenmaal aangekomen bij het S.D.C. ( heet nu trouwens anders) is er weer geen elektriciteit.
We gaan lekker buiten zitten maar dat kan eigenlijk niet besef ik me ineens.
Er komen allemaal kindertjes naar de poort en even later de Punjabi mevrouw.
Paula en ik hebben daar in 2011 thee gedronken.
We worden ook nu weer uitgenodigd en ze roepen ook allemaal om Paula.
We hebben daar heerlijke Chai gedronken en ze presenteerden allerlei lekkere gerechtjes.
We kunnen niet lang blijven want we zijn uitgenodigd om warm te eten in de St. Michael's Hindi " hostel"
Daarna wat drinken, (rum met water)en dan naar bed.